Ilja Leonard Pfeijffer is een taalkundig virtuoos, een begenadigd stilist die de Nederlandse taal kneedt en wringt tot ze vonken geeft. In zijn nieuwste roman, 'De luimen van de leeuw', etaleert hij deze gave ten volle. Maar virtuositeit is niet genoeg. Een roman moet meer zijn dan een parade van vernuftige zinswendingen en erudiete verwijzingen. Een roman moet een verhaal vertellen dat beklijft, personages scheppen die je raken, en een thema verkennen dat je aan het denken zet. En daar wringt de schoen bij dit boek.
Het verhaal, dat zich afspeelt in het hedendaagse Genua, draait om een groep expats die zich wentelen in hun eigen decadentie en intellectuele superioriteit. We ontmoeten onder meer een schrijver met een writer's block, een cynische kunstenaar, en een reeks kleurrijke randfiguren die de boel opvrolijken. Pfeijffer beschrijft hun levens met de hem kenmerkende ironie en scherpe observatie. Hij fileert de hypocrisie van de hogere kringen en ontmaskert de leegte achter de façade van succes en glamour.
Pfeijffer spaart de lezer niet. Hij strooit kwistig met literaire verwijzingen, filosofische bespiegelingen en taalkundige hoogstandjes. Soms is het overweldigend, soms zelfs vermoeiend. Het is alsof de auteur voortdurend wil bewijzen hoe slim hij is, waardoor het verhaal zelf naar de achtergrond verdwijnt.
De personages in 'De luimen van de leeuw' zijn karikaturen. Ze zijn intelligent, welbespraakt en onuitstaanbaar. Ze lijden aan een chronisch gebrek aan authenticiteit en zijn gevangen in hun eigen zelfgenoegzaamheid. Het is moeilijk om met ze mee te leven, laat staan om om ze te geven. Dit is een bewuste keuze van Pfeijffer, en hij voert het consequent door. Maar het resultaat is dat de roman afstandelijk blijft, een intellectueel spel zonder emotionele diepgang.
Het thema van de roman is de vervreemding van de moderne mens, de zoektocht naar identiteit in een wereld zonder vaste waarden. Pfeijffer snijdt interessante vragen aan, maar hij geeft geen antwoorden. Hij laat de lezer achter met een gevoel van desillusie en nihilisme. Is dat erg? Niet per se. Maar het maakt 'De luimen van de leeuw' tot een weinig bevredigende leeservaring.
De auteur toont aan dat hij een meester is van de taal. Maar 'De luimen van de leeuw' is ook een ijdele vertoning, een roman die meer wil imponeren dan beroeren. Het is een boek voor de liefhebber van literaire spelletjes, maar niet voor de lezer die op zoek is naar een verhaal met hart en ziel. Terwijl de luimen, de nukken en grillen van de leeuw, misschien vermakelijk zijn om te aanschouwen, missen ze de kracht en de brul die we van een koning der dieren verwachten. De roman is meer een tamme poes die met zijn klauwen speelt, dan een leeuw die zijn territorium verdedigt.
Hardcover I Nederlands I 416 bladzijden I Athenaeum I €34,99 GBP
.jpeg?etag=undefined&sourceContentType=image%2Fjpeg&ignoreAspectRatio&resize=108%2B135&quality=85)
Ilja Leonard Pfeijffer is een Nederlandse schrijver, dichter en classicus. Hij wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke hedendaagse auteurs in Nederland. Zijn bekendste werken zijn ‘La Superba’, ‘Idyllen’, ‘Het grote baggerboek’, ‘Grand Hotel Europa’ en ‘Peachez, een romance’.
Meer boeken van Ilja Leonard Pfeijffer:
Ferre, zijn alcoholverslaafde moeder, zijn klunzige pluspapa en zijn criminele vader slepen je mee in een verhaal dat je op het puntje van je stoel zet. ‘Killer?’ is spannend, hilarisch, zo 'noir' als de lezer het zelf wil invullen, en is reeds bij aanhef mysterieus. Waarom anders, staat achter de titel een vraagteken …?
Roland Bergeys' 'Killer?' is een boek dat je vanaf de eerste pagina naar de keel grijpt en niet meer loslaat. De vraag die de auteur stelt, "Schuilt in sommigen onder ons al heel jong een moordenaar?", is niet zomaar een retorische; het is de kern van een verhaal dat diep onder je huid kruipt. Bergeys presenteert ons Ferre Wouters, een jongen die tegelijkertijd pester en gepeste is, en die een onheilspellende fascinatie voor alles wat met misdaad te maken heeft, ontwikkelt. Hij wil een 'fijnproever in crime' worden, een 'kousenvoetenkiller', maar de auteur weet op subtiele wijze te suggereren dat er meer achter Ferre's obsessie schuilt dan alleen maar verdorvenheid.
Het is de complexiteit van Ferre's personage dat het boek zo immens fascinerend maakt. Hij is geen ééndimensionale slechterik, maar een jongen die gevormd is door zijn omgeving. Zijn alcoholverslaafde moeder, zijn klunzige pluspapa en zijn criminele vader dragen allemaal bij aan het creëren van een instabiele en onvoorspelbare thuissituatie. Bergeys weet deze personages als geen ander met veel gevoel en nuance neer te zetten, waardoor je als lezer begrip kunt opbrengen voor hun tekortkomingen, zelfs als je het niet eens bent met hun acties.
De plot van 'Killer?' is meeslepend en zit vol verrassingen. Bergeys weet de spanning langzaam op te bouwen, waardoor je als lezer constant op het puntje van je stoel zit. Het verhaal is zo 'noir' als de lezer het zelf wil invullen, en het mysterie rondom de vraagtekens achter de titel draagt alleen maar bij aan de algehele spanning. Je vraagt je voortdurend af: is Ferre daadwerkelijk een potentiële moordenaar, of is hij slechts een product van zijn omgeving? En wat is de rol van de andere personages in dit complexe web van geheimen en leugens?
De schrijfstijl van Bergeys is direct en to the point, maar tegelijkertijd ook poëtisch en beeldend. Hij weet met weinig woorden een sterke sfeer te creëren, waardoor je als lezer helemaal in het verhaal wordt gezogen. De dialogen zijn realistisch en scherp, en de beschrijvingen van de omgeving zijn levendig en gedetailleerd. Het is duidelijk dat Bergey een ervaren schrijver is die zijn vak verstaat.
'Killer?' is niet alleen een spannende thriller, maar ook een psychologische roman die je aan het denken zet over de invloed van opvoeding en omgeving op de ontwikkeling van een kind. Het is een boek dat je nog lang na het lezen zal bijblijven, en dat je ongetwijfeld aan vrienden en familie zal aanraden. De complexiteit van de personages, de meeslepende plot, de humor en de prachtige schrijfstijl maken dit boek tot een absolute aanrader voor liefhebbers van het genre. Roland Bergeys heeft met 'Killer?' een boek afgeleverd dat zijn plaats in de Nederlandse literatuur verdient. Het is een boek dat je niet mag missen. Durf jij de vraag te beantwoorden die achter de titel schuilt? Durf jij in de spiegel te kijken en je afvragen of er in jou misschien ook een 'killer' schuilt? Lees 'Killer?' en laat je verrassen, choqueren en ontroeren.
Recensie: Elke.Haenen@dissonant.be
Paperback I Nederlands I 269 bladzijden I Uitgeverij Storyland I €24
In 'De eikelraper' neemt Luc van Balberghe ons mee naar het einde van de 18e eeuw, een tijd van grote politieke en sociale omwentelingen in Europa. De Franse Republiek is in opkomst, en de oude orde wankelt. Tegen deze achtergrond ontvouwt zich het verhaal van een jonge, verweesde boerenzoon, wiens leven een onverwachte wending neemt wanneer een dorpspastoor hem naar een klooster brengt.
De jongen, een ambitieuze geest met grootse dromen, ziet het klooster als een springplank naar een hoger doel. Hij fantaseert over een toekomst als abt, en wie weet, zelfs als paus. Maar al snel wordt hij geconfronteerd met de harde realiteit van het kloosterleven. Zijn hooggespannen verwachtingen worden getemperd wanneer hij de opdracht krijgt eikels te rapen, een taak die hem in eerste instantie als vernederend en geestdodend voorkomt.
Van Balberghe weet op meesterlijke wijze de innerlijke strijd van de jonge novice te beschrijven. De eentonigheid van het eikelrapen, het steeds herhalen van dezelfde handelingen, lijkt in eerste instantie alle ambitie en dromen te verstikken. De jongen voelt zich gevangen in een ritme dat geen ruimte laat voor zijn intellectuele en spirituele aspiraties. Hij worstelt met gevoelens van frustratie en ongeduld, en vraagt zich af of dit wel de juiste weg is naar zijn uiteindelijke doel.
Maar naarmate de tijd verstrijkt, begint er iets te veranderen. De routineuze handelingen, het contact met de natuur, en de eenvoud van de taak, hebben een onverwacht effect op de jonge man. Zijn hoofd wordt leger, zijn gedachten stiller. Hij begint zich meer bewust te worden van het moment, van de kleine details die hem voorheen ontgingen. De natuur wordt een bron van inspiratie en verwondering, en hij ontdekt een diepere betekenis in de eenvoud van het bestaan.
Het eikelrapen wordt een vorm van meditatie, een manier om los te komen van de hectiek van de wereld en in contact te komen met zijn innerlijke zelf. De jongen ervaart een gevoel van rust en sereniteit dat hij nooit eerder heeft gekend. Hij komt in een staat van trance, waarin hij heldere inzichten krijgt en een dieper begrip ontwikkelt van de spirituele dimensie van het leven.
De auteur slaagt erin om de transformatie van de jonge novice op overtuigende wijze te beschrijven. Hij laat zien hoe een ogenschijnlijk eenvoudige taak kan leiden tot diepe spirituele groei en zelfontdekking. De auteur weet de lezer mee te nemen in de innerlijke wereld van de hoofdpersoon, en laat hem ervaren hoe het eikelrapen een bron van rust en inspiratie kan zijn.
Ook de lezer zal merken dat 'De eikelraper' een kalmerend effect heeft. De trage, contemplatieve stijl van van Balberghe nodigt uit tot reflectie en bezinning. Het boek is een oase van rust in een wereld die steeds sneller en hectischer wordt. Het verhaal is eenvoudig, maar de boodschap is diepgaand: ware spiritualiteit is niet te vinden in grootse daden of intellectuele hoogstandjes, maar in de eenvoud en de stilte van het moment.
Het einde van het boek is onverwacht en erg verrassend. Van Balberghe introduceert zelfs een element van magisch realisme dat het verhaal een extra dimensie geeft. Het is een einde dat tot nadenken stemt en de lezer met een gevoel van verwondering achterlaat. "De eikelraper" is een prachtig en ontroerend boek dat nog lang in de herinnering zal blijven.
Recensie: Elif.Aydin@dissonant.be
Paperback I Nederlands I 145 bladzijden I Mijnbestseller.nl I €23,65
Bestellen kan via Standaard Boekhandel

Luc van Balberghe (°Mechelen, 1950) werkte jarenlang als journalist en directeur van een persagentschap. In een vorig leven trad hij nog op in circussen als illusionist. Tussendoor schreef hij meer dan 20 toneelstukken in de meest uiteenlopende genres, en 4 romans. Zijn werken worden zeer regelmatig gespeeld, zowel in Vlaanderen als in Nederland. De belangrijkste kenmerken van zijn toneelstukken zijn, dat hij altijd vertrekt van een stevig verhaal, een lach nooit ver weg is, maar ontroering evenmin.
Christel Van Dyck waagt zich met “60” aan een ambitieus project: een diepgaande verkenning van de zestigplusser in de hedendaagse samenleving. De vragen die ze opwerpt zijn relevant en prikkelend: hoe ervaart men deze levensfase, welke keuzes maakt men en hoe wordt men nog gehoord? Van Dyck benadert dit thema door middel van gesprekken met twaalf bekende Vlamingen, een aanpak die potentieel interessante inzichten kan opleveren.
De keuze voor bekende gezichten is echter een tweesnijdend zwaard. Enerzijds biedt het de lezer herkenning en wellicht ook een zekere mate van identificatie. Anderzijds roept het de vraag op in hoeverre de ervaringen van deze relatief geprivilegieerde groep representatief zijn voor de doorsnee zestigplusser.
Hebben Petra De Sutter, Dirk De Wachter en co. wel dezelfde zorgen en uitdagingen als iemand die bijvoorbeeld met pensioensarmoede kampt of mantelzorger is?
De openhartigheid van de geïnterviewden is ongetwijfeld een pluspunt. De namen die Van Dyck wist te strikken, zijn niet de minsten en het is interessant om te lezen hoe zij reflecteren op hun leven en de toekomst. Toch bekruipt de lezer soms het gevoel dat de gesprekken aan de oppervlakte blijven. Worden de moeilijke vragen wel écht gesteld? Durft Van Dyck kritisch door te vragen of blijft het bij een vriendelijk gesprek tussen generatiegenoten?
De fotografie van Lieve Blancquaert verdient een speciale vermelding. Haar portretten zijn, zoals we van haar gewend zijn, krachtig en expressief. Ze weet de persoonlijkheid van de geïnterviewden op treffende wijze vast te leggen. Het is echter jammer dat Blancquaert zich ook zelf blootgeeft in het boek. Haar persoonlijke reflecties voegen weinig toe en leiden af van de focus op de zestigplussers.
“60” is een boek dat aanzet tot nadenken over ouder worden en de rol van ouderen in onze maatschappij. Van Dyck stelt belangrijke vragen, maar de uitwerking is niet altijd even overtuigend. De focus op bekende Vlamingen en het soms oppervlakkige karakter van de gesprekken zorgen ervoor dat het boek potentieel onbenut laat. Desalniettemin is het een vlot leesbaar en visueel aantrekkelijk werk dat een breed publiek zal aanspreken. Of het de lezer echt nieuwe inzichten biedt, is echter de vraag. Daarvoor mist het wellicht de diepgang en de kritische reflectie die het thema verdient.
Hardcover I Nederlands I 173 bladzijden I Pelckmans Uitgevers I €29,50 GBP
-modified.jpeg?etag=undefined&sourceContentType=image%2Fjpeg&ignoreAspectRatio&resize=300%2B157&extract=110%2B0%2B102%2B147&quality=85)
Christel Van Dyck (Antwerpen, 14 februari 1961) is een Vlaamse radiopresentatrice bekend van Radio 2.
Björn Soenens, de immer scherpzinnige ex-correspondent in de Verenigde Staten, heeft met "De Laatste Walvis" een boek afgeleverd dat zowel een terugblik is op de recente Amerikaanse geschiedenis als een voorzichtige blik in de toekomst. Soenens, die al jarenlang de vinger aan de pols houdt van de Amerikaanse samenleving, weet als geen ander de complexiteit en de contradicties van dit immense land te vangen. In "De Laatste Walvis" doet hij dit op een manier die zowel informatief als uiterst boeiend is.
Het boek is gestructureerd als een reis door de verschillende facetten van de Amerikaanse maatschappij. Hij neemt de lezer mee naar de politieke arena, waar de verdeeldheid diep geworteld is en de ideologische loopgraven steeds verder uitgediept worden. Hij analyseert de economische ongelijkheid, die steeds meer Amerikanen in precaire situaties brengt, en de sociale spanningen die voortkomen uit raciale en culturele verschillen. Maar Soenens kijkt ook naar de veerkracht en de creativiteit die de Amerikaanse samenleving kenmerken, en naar de pogingen om bruggen te bouwen en gemeenschappelijke grond te vinden.
Wat "De Laatste Walvis" bijzonder maakt, is de manier waarop Soenens persoonlijke anekdotes en observaties verweeft met feitelijke analyses en historische context. Hij beschrijft ontmoetingen met gewone Amerikanen, van fabrieksarbeiders in het roestige Midwesten tot tech-ondernemers in Silicon Valley, en laat hun verhalen de revue passeren. Deze persoonlijke verhalen geven een menselijk gezicht aan de grote thema’s die hij aansnijdt, en maken het boek toegankelijk voor een breed publiek.
Soenens schuwt de moeilijke vragen niet. Hij onderzoekt de rol van de media in het polarisatieproces, de invloed van geld in de politiek, en de uitdagingen van de klimaatverandering. Hij is kritisch, maar nooit cynisch. Hij blijft geloven in de mogelijkheid van verandering, en in de kracht van de democratie om zichzelf te corrigeren.
De titel van het boek, "De Laatste Walvis," is symbolisch. Het verwijst naar de bedreigde status van de walvis als een icoon van de natuur, maar ook naar de fragiliteit van de Amerikaanse democratie en de noodzaak om deze te beschermen. Soenens waarschuwt voor de gevaren van populisme, nationalisme en desinformatie, en roept op tot waakzaamheid en actie.
"De Laatste Walvis" is geen somber boek, ondanks de serieuze onderwerpen die het behandelt. Soenens schrijft met een optimistische ondertoon, en met een diep respect voor de Amerikaanse idealen van vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid. Hij laat zien dat er nog steeds hoop is, zolang mensen bereid zijn om naar elkaar te luisteren, compromissen te sluiten en samen te werken aan een betere toekomst.
Het boek is vlot geschreven, met een heldere en toegankelijke stijl. De auteur weet complexe ideeën op een begrijpelijke manier uit te leggen, zonder afbreuk te doen aan de nuance en de complexiteit van de werkelijkheid. Hij is een meester in het leggen van verbanden en het blootleggen van patronen, en hij presenteert zijn analyses op een manier die zowel informatief als stimulerend is.
"De Laatste Walvis" is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de Verenigde Staten, en in de uitdagingen waar dit land voor staat. Het is een boek dat aanzet tot nadenken, dat perspectieven opent, en dat inspireert tot actie. Het laat ons zien dat niet alles is zoals het lijkt, en dat het belangrijk is om verder te kijken dan de oppervlakte. Hij biedt een intrigerende kijk op de Amerikaanse samenleving, en geeft ons de tools om deze beter te begrijpen. Een waardevolle bijdrage aan het debat over de toekomst van Amerika, en van de wereld.
Paperback I Nederlands I 504 bladzijden I De Arbeiderspers I €20,99 GBP

Björn Soenens (1968) was VS-correspondent voor de VRT in New York. Zijn podcastreeks Björn in the USA kreeg prijzen en zijn tv-documentaires werden genomineerd voor de AIB Awards in Londen. Voor zijn journalistieke verdiensten werd hij benoemd tot Ridder in de Kroonorde. Zijn boek De lengte van een oceaan (2020) was een bestseller.
Geert Maks "Wisselwachter" presenteert zich als een ambitieuze poging om de invloedrijke, maar relatief onbekende Harry Hopkins te belichten tegen de achtergrond van de turbulente jaren dertig en veertig. De auteur positioneert Hopkins als een sleutelfiguur in de New Deal en het geallieerde bondgenootschap, en belooft tevens een intiem portret van de politieke familie rond Roosevelt. Hoewel het boek ongetwijfeld interessante details bevat en een breed historisch canvas bestrijkt, laat het op een aantal cruciale punten te wensen over.
Een van de voornaamste tekortkomingen is de nogal ongebalanceerde focus. Terwijl Mak Hopkins' rol in de Amerikaanse binnenlandse politiek en zijn latere betrokkenheid bij de oorlogsinspanningen gedetailleerd beschrijft, blijft de analyse van zijn daadwerkelijke invloed op Europa oppervlakkig. De bewering dat Hopkins "bepalend was voor het lot van ons continent" wordt onvoldoende onderbouwd met concrete voorbeelden en een diepgaande analyse van zijn besluitvorming. Het boek neigt ernaar Hopkins' invloed te overdrijven, waardoor een te rooskleurig beeld ontstaat.
Daarnaast worstelt "Wisselwachter" met zijn structuur. De afwisseling tussen de grote politieke bewegingen en de persoonlijke geschiedenis van de 'politieke familie' in het Witte Huis voelt soms gekunsteld aan. De persoonlijke anekdotes en beschrijvingen van het leven in het Witte Huis zijn ongetwijfeld interessant, maar leiden vaak af van de kern van het verhaal: Hopkins' politieke impact. De lezer blijft achter met de vraag of dit nu een biografie van Hopkins is, een geschiedenis van de New Deal, of een kijkje achter de schermen van het Witte Huis.
Verder is de kritische reflectie op de bronnen en de historiografische context beperkt. Mak presenteert zijn verhaal met veel flair en anekdotische details, maar laat na om de complexiteit van de historische interpretatie te belichten. De lezer krijgt weinig inzicht in de verschillende perspectieven op Hopkins' rol en de controverses rond zijn beleid. Dit gebrek aan kritische distantie ondermijnt de geloofwaardigheid van het boek.
Tot slot, hoewel Mak terecht de parallellen trekt tussen de dilemma's van de jaren dertig en veertig en de huidige uitdagingen op het gebied van democratie, economie en oorlog, blijft de analyse oppervlakkig. De auteur mist de kans om de lessen uit het verleden te verbinden aan de hedendaagse context op een manier die verder gaat dan algemene observaties.
Kortom, "Wisselwachter" is een leesbaar en onderhoudend boek dat een interessant, maar onvoldoende uitgediept portret schetst van Harry Hopkins. Het boek lijdt echter aan een gebrek aan focus, een onevenwichtige analyse, en een oppervlakkige kritische reflectie. Daardoor blijft het een gemiste kans om een werkelijk diepgaand en relevant historisch werk te leveren.
Hardcover I Nederlands I 624 bladzijden I Atlas Contact I €44,99 GBP

Geert Mak (1946) is journalist en schrijver. Hij schreef onder meer: 'Een kleine geschiedenis van Amsterdam', 'Hoe God verdween uit Jorwerd' en 'De eeuw van mijn vader'.
'Het boek is een indrukwekkende getuigenis van de monumentale carrière en het voorlopig onovertroffen palmares van de allerbeste wielrenner uit een tijd die voorgoed tot het verleden behoort. Maar wel een renner die ook vandaag andere renners inspireert om op hun beurt harder te trappen, dieper te gaan en hoger te reiken.' - Walter Pauli, Knack
Johny Vansevenant heeft met 'Eddy Merckx, de ultieme biografie' een monumentaal werk afgeleverd dat de wielerliefhebber onmogelijk kan negeren. Deze biografie is veel meer dan een opsomming van overwinningen; het is een diepgaande analyse van de mens achter de legende. Vansevenant schetst een compleet beeld van Merckx, vanaf zijn vroege jeugd tot aan zijn leven na de actieve carrière.
De auteur heeft duidelijk enorm veel research verricht. Hij sprak met ploegmaats, rivalen, familieleden en vrienden, waardoor een veelzijdig en genuanceerd portret ontstaat. We lezen over Merckx' immense gedrevenheid, zijn perfectionisme, maar ook over zijn twijfels en tegenslagen. Vansevenant schuwt de controverse niet en belicht ook de minder fraaie kanten van de kampioen, wat de biografie alleen maar sterker maakt.
Wat deze biografie echt onderscheidt, is de manier waarop Vansevenant de tijdsgeest weet te vangen. Hij plaatst Merckx' prestaties in de context van de wielersport van de jaren '60 en '70, waardoor je als lezer een goed begrip krijgt van de omstandigheden waarin de Kannibaal heerste. De schrijfstijl is vlot en meeslepend, waardoor de meer dan 400 pagina's geen moment vervelen.
'Eddy Merckx, de ultieme biografie' is een absolute aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in wielrennen, sportgeschiedenis of gewoon een goed geschreven biografie. Het is een eerbetoon aan een van de grootste sporters aller tijden en een must-have voor in de boekenkast van elke wielerfan.
Hardcover I Nederlands I 432 bladzijden I Lannoo I €49,99 GBP

Johny Vansevenant ging in 1988 aan de slag bij de radionieuwsdienst van de toenmalige BRT. Sinds 1990 is hij voltijds Wetstraatreporter. Hij modereerde daarnaast debatten voor De Zevende Dag en schrijft analyses voor VRT NWS. Voor zijn toegankelijke Wetstraatverslaggeving kreeg hij een eredoctoraat aan de Universiteit Hasselt. Als wielerauteur schreef hij verschillende veelgeprezen Merckx-boeken.