Jan Balliauws 'De droom van Poetin' is een onmisbare leeservaring voor iedereen die probeert te begrijpen wat er zich afspeelt in het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Met de inval van Rusland in Oekraïne in februari 2022 werden velen geconfronteerd met een ontnuchterende realiteit: oorlog, op een schaal die we in het 21e-eeuwse Europa niet meer voor mogelijk achtten, was teruggekeerd. De vraag die centraal staat in Balliauws boek is de drijvende kracht achter Poetins beslissing om tot deze daad over te gaan.

Balliauw schetst een beeld van een leider die vastzit in een achterhaald wereldbeeld, een waarin machtspolitiek en territoriale ambities nog steeds de boventoon voeren. Poetin, zo betoogt Balliauw, streeft naar niets minder dan de restauratie van Rusland als een dominante macht op het Europese continent. De verovering van Oekraïne is in deze visie geen op zichzelf staand doel, maar een cruciale stap in de realisatie van Poetins ultieme droom: het herstel van de Russische glorie.

Het boek werpt een licht op de historische context van Poetins denken. Balliauw laat zien hoe de president zich spiegelt aan vroegere Russische leiders, en hoe hij de val van de Sovjet-Unie beschouwt als een traumatische gebeurtenis die ongedaan moet worden gemaakt. Dit historische perspectief is essentieel om te begrijpen waarom Poetin zo vasthoudt aan zijn visie, en waarom hij bereid is om daarvoor zo’n hoge prijs te betalen.

De auteur analyseert ook de rol van het Westen in de opkomst van Poetin. Hij stelt dat het Westen, door een combinatie van naïviteit en eigenbelang, Poetin de ruimte heeft gegeven om zijn macht te consolideren en zijn ambities te ontwikkelen. De auteur wijst op de afhankelijkheid van Europa van Russische energie, en op de aarzelende reactie van het Westen op eerdere Russische agressie, zoals de annexatie van de Krim in 2014.

Een van de sterke punten van 'De droom van Poetin' is de heldere en toegankelijke schrijfstijl. Balliauw vermijdt jargon en complexe theorieën, en slaagt erin om de complexe materie op een begrijpelijke manier te presenteren. Dit maakt het boek geschikt voor een breed publiek, van mensen die al veel over Rusland weten tot lezers die zich voor het eerst in het onderwerp verdiepen.

Het boek is echter niet zonder kritiek. Sommige lezers zullen wellicht vinden dat Balliauw te veel nadruk legt op de persoonlijkheid van Poetin, en te weinig aandacht besteedt aan andere factoren die een rol spelen in het conflict, zoals de economische belangen van Rusland en de interne politieke dynamiek. Ook zou men kunnen argumenteren dat Balliauw een te negatief beeld schetst van Poetin, en dat hij te weinig oog heeft voor de complexiteit van de Russische samenleving.

Desondanks is 'De droom van Poetin' een waardevolle bijdrage aan het debat over de oorlog in Oekraïne. Het boek biedt een heldere en inzichtelijke analyse van Poetins drijfveren, en het helpt de lezer om de complexe geopolitieke context van het conflict te begrijpen. Balliauw weet de lezer te boeien met zijn kennis van Rusland en zijn vermogen om de complexe materie op een begrijpelijke manier te presenteren. Het boek zet aan tot nadenken over de toekomst van Rusland en de rol van het Westen in de wereld.

Al met al is 'De droom van Poetin' een aanrader voor iedereen die wil begrijpen waarom Poetin de confrontatie met het Westen heeft opgezocht, en wat zijn ambities zijn voor de toekomst van Rusland.

Recensie: Jens.Moerveer@dissonant.be

Paperback I Nederlands I 424 bladzijden I Actua I €26,99

Jitske Van de Veire duikt met ‘Het stiefmoedersyndroom’ in een complexe en vaak onderbelichte realiteit: het leven als plusouder. Van de Veire, die zichzelf omschrijft als een trotse ‘plusouder’, belooft een openhartige verkenning van de uitdagingen, liefde, twijfels en overwinningen die samengaan met het stiefouderschap. Het boek beoogt een gids te zijn voor wie worstelt met hun positie in een samengesteld gezin en een bron van herkenning en steun. Hoewel het onderwerp relevant en de intentie nobel is, laat de uitvoering op meerdere vlakken te wensen over.

Een van de voornaamste problemen is de nogal anekdotische insteek. Van de Veire baseert zich grotendeels op haar eigen ervaringen en die zijn, hoe waardevol ook, niet noodzakelijk representatief voor alle plusouders. Het boek mist een bredere theoretische basis of verwijzingen naar wetenschappelijk onderzoek over samengestelde gezinnen. Hierdoor blijft het steken in het persoonlijke en anekdotische, waardoor de algemene toepasbaarheid beperkt is. De lezer krijgt het gevoel een lang blogbericht te lezen in plaats van een diepgaande analyse.

Daarnaast schiet de structuur van het boek tekort. Het is niet altijd duidelijk welke thema’s aan bod komen en in welke volgorde. De overgangen tussen de verschillende onderwerpen voelen soms abrupt aan, waardoor de lezer zich kan verliezen in een wirwar van persoonlijke verhalen en losse observaties. Een heldere structuur met duidelijke hoofdstukken en subhoofdstukken zou de leesbaarheid aanzienlijk hebben verbeterd.

Een ander punt van kritiek is de nogal simplistische benadering van complexe problematiek. Samengestelde gezinnen zijn vaak het resultaat van scheidingen of andere pijnlijke gebeurtenissen, en de dynamiek tussen alle betrokkenen kan bijzonder ingewikkeld zijn. Van de Veire lijkt soms voorbij te gaan aan de diepere emotionele lagen en mogelijke conflicten die spelen binnen deze gezinnen. Het boek neigt naar een rooskleurige voorstelling van zaken, waarin de uitdagingen weliswaar worden erkend, maar niet altijd voldoende worden uitgediept. Dit kan de lezer het gevoel geven dat de realiteit mooier wordt voorgesteld dan ze in werkelijkheid is.

De schrijfstijl van Van de Veire is vlot en toegankelijk, maar mist diepgang. De auteur maakt veelvuldig gebruik van clichés en algemeenheden, waardoor de tekst soms oppervlakkig aanvoelt. De ‘ongefilterde ode’ aan plusouders, zoals de auteur het zelf noemt, verzandt soms in een herhaling van reeds bekende feiten en open deuren. Een meer kritische en introspectieve benadering zou het boek ten goede zijn gekomen.

Ook de belofte dat het boek niet alleen over de auteur zelf gaat, maar ook over het verhaal van de lezer, wordt niet volledig waargemaakt. Hoewel Van de Veire regelmatig de lezer direct aanspreekt en vragen stelt, blijft het vooral bij eenrichtingsverkeer. Er is weinig ruimte voor interactie of reflectie van de lezer zelf. Het boek zou meerwaarde hebben gehad als er bijvoorbeeld casestudies, interviews met andere plusouders of concrete oefeningen waren opgenomen om de lezer actief bij het onderwerp te betrekken.

‘Het stiefmoedersyndroom’ is zeker niet zonder verdiensten. Het boek kan een bron van herkenning en steun zijn voor plusouders die zich in hun rol onzeker of alleen voelen. Het feit dat Van de Veire het onderwerp bespreekbaar maakt en openlijk over haar eigen ervaringen vertelt, is prijzenswaardig. Echter, de nogal anekdotische insteek, de gebrekkige structuur, de simplistische benadering en de oppervlakkige schrijfstijl zorgen ervoor dat het boek tekortschiet als diepgaande analyse van het stiefouderschap. Het is meer een hart onder de riem dan een wetenschappelijk onderbouwd handboek. Wie op zoek is naar een luchtige en persoonlijke kijk op het leven als plusouder, kan wellicht iets aan dit boek hebben. Wie echter een diepgaande en genuanceerde analyse verwacht, zal teleurgesteld zijn.

Recensie: Elke.Haenen@dissonant.be

Paperback I Nederlands I 192 bladzijden I Borgerhoff & Lamberigts I €22,99

Barbara De Smedt weet met 'Alleen' een intrigerende thriller neer te zetten, al laat het boek hier en daar toch ook wat steken vallen. Het verhaal draait om Julie Meskens, een jonge vrouw met een duidelijke droom: dierenarts worden. Deze ambitie wordt haar houvast na het plotse overlijden van haar moeder. De vastberadenheid van Julie is bewonderenswaardig en vormt de basis van een boeiende plot.

De elementen van suspense worden vakkundig geïntroduceerd. Anonieme, onheilspellende telefoontjes en een angstaanjagende stem die Julie hoort wanneer ze alleen thuis is, creëren een beklemmende sfeer. De Smedt weet de lezer nieuwsgierig te maken naar de oorsprong van deze bedreigingen en de impact ervan op Julie.

Een onverwachte zwangerschap voegt een extra laag complexiteit toe aan het verhaal. Het dwingt Julie om haar prioriteiten te herzien en haar toekomst opnieuw te evalueren. Deze ontwikkeling is interessant omdat het de veerkracht en vastberadenheid van het hoofdpersonage verder op de proef stelt.

Vanaf dit punt verschuift de focus van Julie's droom naar een strijd om te overleven, zowel voor zichzelf als voor haar ongeboren kind. Deze wending belooft een intense en emotioneel geladen ervaring voor de lezer.

De opzet van 'Alleen' is sterk en de potentie voor een meeslepende thriller is zeker aanwezig. De combinatie van psychologische spanning, onverwachte wendingen en een hoofdpersonage met een duidelijke missie, maakt het boek aantrekkelijk voor een breed publiek.

Toch zijn er ook enkele aspecten die de leeservaring enigszins belemmeren. De uitwerking van de personages, met uitzondering van Julie, blijft wat oppervlakkig. De motivaties van bepaalde antagonisten zijn niet altijd even helder, waardoor hun acties soms wat onlogisch aanvoelen. Een diepere karakterontwikkeling zou het verhaal ten goede zijn gekomen en de spanning verder hebben verhoogd.

Daarnaast voelt de plot soms wat gehaast aan. Bepaalde gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op, waardoor de lezer weinig tijd krijgt om de impact ervan volledig te absorberen. Meer ruimte voor reflectie en emotionele verdieping zou de intensiteit van het verhaal verder hebben kunnen versterken.

De schrijfstijl van De Smedt is over het algemeen aangenaam en toegankelijk. Ze weet de lezer moeiteloos mee te nemen in het verhaal en de spanning op te bouwen. Echter, soms vervalt ze in clichés en voorspelbare wendingen, wat afbreuk doet aan de originaliteit van het verhaal.

Ondanks deze kritiekpunten is 'Alleen' zeker geen te mijden boek. Het is een spannende thriller met een boeiende verhaallijn en een vastberaden hoofdpersonage. De Smedt weet de lezer te vermaken en nieuwsgierig te houden naar de ontknoping. Echter, met een diepere karakterontwikkeling, een meer uitgewerkte plot en een originelere schrijfstijl had het boek nog veel sterker kunnen zijn.

'Alleen' is een aanrader voor liefhebbers van thrillers die op zoek zijn naar een spannend en meeslepend verhaal. Verwacht geen literaire hoogstandjes, maar wel een vermakelijke leeservaring die je van begin tot eind geboeid zal houden. Het is een boek dat je in één ruk uitleest, maar wellicht niet lang zal bijblijven. De potentie is er, maar De Smedt had er meer uit kunnen halen. Het is een degelijke thriller, maar geen absolute topper.

Recensie: Elif.Aydin@dissonant.be

Paperback I Nederlands I 309 bladzijden I Borgerhoff & lamberigts I €23,99